Sapma Etkisi, mevcut ve sürekli imgenin görsel bileşeni olarak beliren ve onu bütünleyen çizgisel eklentilerle ortaya çıkan görselliği ifade eder. Bu etki; resmin yapılanma koşullarını değiştiren, özgürleştirci ve dışavurumcu bir hamlelerle belirginlik kazanır. Bir dönemi karakterize eden biçim ve içerik yükünden uzaklaşma hâlinin bir karşılığı gibidir. Dolayısıyla, bir büyük travma sonrasında biçimlenen nevrotik duygu ve düşüncelerle yüklü bir görselliğe işaret eden bu sapma yönelimi; mekân bağlantılarını sürekli ihlâl eden bir savrulmayla, imgelemin biçimsel niteliğine ve onu bütünleyen güç ilişkilerine yönelen bir müdahaledir aynı zamanda. Resme yeni bir gerilim ve dinamizm katmaktadır. Çok boyutlu bir örüntü biçimi olarak imgenin eylemsel niteliğini pekiştirmektedir. MS